یک دل رسید پای ضریحت شفا گرفت            راه عـروج تـا مـلـکـوت سـمـا گـرفت

بیگانه کن مرا ز خودم غرق خود نما            تا آن که جار زنند مریضی شفا گرفت

صحن عـتـیـق تو شده دارالشفای خلق            هرکس شفا گرفت ز دست شما گرفت

حـاجـت گـرفـتـه سائـلـت اما نمی رود            از بس که از کنار تو ماندن بها گرفت

از درگـه شـمـا به خـداونـد می رسـیـم            بی تو نمیشود که سراغ از خدا گرفت

حج و منا و سعی و صفایم فـقط تویی            قـلـبـم مـقـابـل حـرم تـو صـفـا گـرفـت

هر کس رسید کرب و بلا، سامرا، نجف            برگ براتش از علی موسی الرضا گرفت

هر مستمند در حرمت جـزو اغنیاست            هر بی نوا کـنار ضریحت نوا گرفت:

"عبد ذلـیـل را تو مـران ایها الـرئوف            از غـم بیا مرا بـرهـان ایهـا الـرئوف"